تحقیقات کشاورزی و انجام آزمایش های به زراعی و به نژادی مربوط به چغندرقند امروزه در سطح کشور رو به گسترش است. به طوری که علاوه بر موسسات و مراکز تحقیقات کشاورزی وابسته به وزارت جهاد کشاورزی و دانشکده های کشاورزی، اجرای تحقیقات کشاورزی در بخش خصوصی نیز از قبیل شرکت های تحقیقات و خدمات کشاورزی و کارخانه های قند رواج پیدا کرده است. تعیین خصوصیات و اندازه گیری صفت های مبین عملکرد کمی و کیفی چغندرقند بخش مهمی از فرآیند تحقیقات است که معمولا با روش های ویژه انجام می پذیرد ...

کاهش منابع آبی و استفادة ناکارآمد از آن، تأثیر عمده ای بر اقتصاد روستایی و بخش کشاورزی داشته است؛ به همین دلیل توجه به مدیریت آب کشاورزی به مسئله ای محوری تبدیل شده است. ازاین رو، در پژوهش حاضر تلاش شده است به بررسی عوامل مؤثر بر مدیریت بهینة منابع آب کشاورزی در شهرستان اسلام آباد غرب در استان کرمانشاه پرداخته شود. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی – تحلیلی است. جامعة آماری را سرپرستان خانوار بهره بردار اراضی کشاورزی تشکیل می دهد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 337 نفر برآورد گردید. جهت تحلیل موضوع از مدل سازی معادلات ساختاری (Smart PLS) بهره گرفته شد. نتایج نشان می دهد که بیشترین بار عاملی برای معرف های افزایش میزان بهره وری محصولات کشاورزی (729/0)، استخر جمع آوری و ذخیره آب (743/0) و حفاظت از منابع آب (734/0) می باشد. همچنین میانگین ضریب آلفای کرونباخ 801/0 و پایایی ترکیبی 852/0 ارزیابی گردید. بیشترین مقدار T با 530/17 در مدل ساختاری بین متغیرها، مربوط به متغیر اقتصادی و فنی می باشد. مقادیر به دست آمده برای هفت عامل اصلی بیانگر این است که مدل ساختاری پژوهش از برازش مناسب و قابل قبولی برخوردار است و شاخص های مربوط به سازه های برون زای مدل را پیش بینی می کنند. نتایج بیانگر این است که مدیریت صحیح و افزایش بهره وری آب مستلزم به کارگیری مجموعه ای از عوامل اقتصادی، فنی، آموزشی و... با همکاری مردم، نهادها و اعمال اصلاحاتی در ساختار قوانین است؛ بنابراین جهت بهبود وضعیت روستاهای موردمطالعه، لازم است بهره برداری صحیح و افزایش راندمان آبی از دو بعد کمی و کیفی عامل محدودکننده در افزایش تولید کشاورزی صورت گیرد. ازاین رو باتوجه به اینکه بخش کشاورزی که بزرگ ترین مصرف کننده منابع آبی است، در آینده باید با سایر بخش ها در زمینه مصرف آب رقابت کند و با تغییرات اقلیمی نیز سازگار باشد.

نشاط و شادابی همواره به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای دانش آموزان و معلمان در مدارس مطرح بوده است. پژوهش های صورت گرفته، نشان داده اند که عوامل آموزشی، پرورشی، فیزیکی، مدیریتی و روابط در مدرسه در ایجاد شادکامی در معلمان و دانش آموزان، دخیل هستند. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل تکنولوژیکی موثر بر شاداب سازی مدارس در شهرستان سرپل ذهاب، انجام شد. جامعه آماری شامل اساتید و خبرگان حوزه ی تکنولوژی آموزشی و دبیران هستند که به صورت غیر تصادفی و هدفدار انتخاب شدند. بدین منظور 12 مصاحبه تا رسیدن به اشباع نظری انجام شد. برای شناسایی عوامل تکنولوژیکی موثر بر شاداب سازی مدارس، از تحلیل تماتیک با استفاده از نرم افزار NVIVO10 استفاده شد. نتایج حاصل از کدگذاری باز، محوری و انتخابی نشان داد که هفت عامل پرورشی، آموزشی، اهداف رفتاری، سخت افزاری و نرم افزاری، تعامل بین فناوری ها و محتوای آموزشی، سازمانی و تفویض اختیار مرتبط با فناوری از عوامل تکنولوژیکی موثر بر شاداب سازی مدارس در شهرستان سرپل ذهاب می باشد.

پژوهش حاضر با هدف مطالعه عوامل موثر در مدیریت منابع و فرایندهای آموزش الکترونیکی و با روش توصیفی ، پیمایشی (زمینه یابی) و مقطعی در سال 1388 انجام شد. جامعه آماری متشکل از مدیران، استادان،کارشناسان و متخصصان و دست اندرکاران آموزش های الکترونیکی شهر تهران بوده که از این جامعه 98 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته با بهره گیری از تجارب جهانی استفاده شد. به منظور تعیین روایی از قضاوت اساتید این رشته استفاده گردید و میزان پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ با استفاده از نرم افزارSPSS  معادل 0.80 حاصل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آمار توصیفی و استنباطی (آزمون خی دو) انجام گردید. نتایج حاصل نشان داد که با توجه به فراوانی مشاهده شده و امتیازی که به هر یک از گویه های هر عامل داده شده به ترتیب عوامل راهبردی، عوامل حقوقی و اداری، عوامل فنی و تکنولوژیکی، عوامل آموزشی، عوامل اقتصادی، عوامل فرهنگی و اجتماعی در توسعه آموزش الکترونیکی در حد زیاد و خیلی زیاد موثر است.

امروزه پدیده بیابان و بیابان­زایی گریبان­گیر بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه می­باشد. با نگاهی به گستره منابع طبیعی کشور در می­یابیم که چشم­انداز غالب در این گستره، اراضی بیابانی است. دانشمندان و متخصصین بر این عقیده­ می­باشند که علاوه بر عوامل طبیعی، عوامل انسانی نیز در بیابان­زایی نقش اساسی و کلیدی دارند. از آنجا که اکثر معیارهای مؤثر در بیابان­زایی در دسته عوامل طبیعی قرار دارند، تهیه مدل­های تعیین پتانسیل بیابان­زایی، به­صورت منطقه­ای انجام می­گیرد. در پژوهش حاضر به­منظور بررسی معیارها و شاخص­های مؤثر در بیابان­زایی منطقه جنوب شرق اهواز در استان خوزستان،‏‏ از مدل ایرانی ارزیابی پتانسیل بیابان­زایی (IMDPA) استفاده و از بین نه معیار این مدل دو معیار پوشش گیاهی و اقلیم با توجه به شرایط منطقه انتخاب و برای هر معیار، شاخص های مختلفی در نظر گرفته شده است. در این مدل ارزش عددی معیارها از میانگین هندسی شاخص ها و در نهایت بیابان­زایی کل منطقه از میانگین هندسی معیارها به­دست آمده و در نرم­افزار ArcGIS نقشه نهایی بیابان­زایی منطقه تهیه گردید. نتایج نشان داد که معیار پوشش گیاهی با ارزش عددی 06/2 تأثیر بیشتری نسبت به معیار اقلیم با ارزش عددی 93/1 در بیابان­زایی منطقه داشته است. در آخر نیز ارزش کمی شدت بیابان­زایی براساس دو معیار مورد بررسی به میزان 99/1 به­دست آمد که طبق جدول امتیازدهی این مدل وضعیت فعلی بیابان­زایی برای کل منطقه متوسط تعیین گردید.

کرمان بزرگترین استان کشور بده و از عمده ترین تولید کنندگان سبزی و صیفی گلخانه ای و فضای باز در کشور است. در این مقاله از داده های 138 نمونه تصادفی برای گلخانه و 144 نمونه تصادفی برای فضای باز در استان کرمان در سال 1384 استفاده شده است. در این مقاله از سه رهیافت برای محاسبه شاخص های کارایی فنی و شکاف تکنولوژیکی استفاده شده است. نخست، تابع تولید مرزی تصادفی استاندارد برای داده های ترکیب به کار رفته است. دوم، تابع تولید مرزی تصادفی استاندارد جداگانه برای داده های گلخانه و فضای باز برآورد شده است و دست آخر اینکه از تابع مرزی پوششی برای محاسبه شکاف تکنولوژیکی استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان می دهد که میانگین کارایی فنی بهره برداران گلخانه ای در سه روش مذکور به ترتیب حدود 77، 84 و 70 درصد و برای بهره برداران فضای باز 75، 70 و 14 درصد است. نسبت شکاف نکنولوژیکی در گلخانه و فضای باز به ترتیب حدود 0.83 و 0.2 می باشد که بیانگر شکاف تکنولوژیکی عمیق در این دو نوع کاشت است.

هدف این مقاله، تجزیه بهره وری کل عوامل تولید به پیشرفت تکنولوژیکی، تغییرات کارایی فنی، کارایی تخصیصی و اثرات مقیاس در صنایع تولیدی ایران است. بدین منظور، مدل مرزی تصادفی در دوره 93-1379 برای 135 صنعت تولیدی برآورد شد. یافته ها نشان داد پیشرفت تکنولوژیکی در 21 گروه صنعتی به طور متوسط سالانه حدود 12 درصد رشد داشته است. در زمینه کارایی فنی، بیشتر صنایع تولیدی در استفاده از تکنولوژی های موجود ضعیف عمل کرده اند یا به لحاظ فنی ناکارا بوده اند. یافته های عامل سوم نشان داد صنایع تولیدی ایران از اثرات مقیاس بهره برده اند. در زمینه کارایی تخصیصی نیز به غیر از گروه بازیافت، تمام گروه ها رشد منفی را تجربه کرده اند. در نتیجه، در میان عناصر بهره وری کل عوامل تولید، کارایی تخصیصی شرایط نامطلوب تری داشته و نشان دهنده این است که منابع در اقتصاد ایران به طور نامطلوب تخصیص می یابد. بر اساس یافته ها، بهبود نظام تامین مالی، افزایش توان بخش خصوصی، بهبود فضای کسب و کار پیشنهاد می شود.

محصول پنبه یکی از محصولات مهم کشاورزی است که سطح زیر کشت و تولید آن طی سال های اخیر در حال کاهش است. آگاهی از روند تغییرات بهره وری و اجزای آن (تغییرات تکنولوژیکی، مقیاس، کارایی) می تواند در افزایش تولید و بهبود بهره وری عوامل تولید پنبه موثر واقع شود. لذا مطالعه حاضر جهت بررسی روند تغییرات بهره وری عوامل با به کارگیری هر دو رهیافت پارامتریک و غیرپارامتریک و با استفاده از داده های سری زمانی مربوط به تولید و هزینه محصول پنبه طی سال های 1366-87 انجام شد. با به کارگیری شاخص ترنکوئیست- تیل، رشد سالانه بهره وری کل برای دوره زمانی مورد نظر 1.7 درصد محاسبه شد. همچنین نتایج برآورد الگوی هزینه نشان داد که بهره وری کل عوامل طی سال های اخیر به طور متوسط سالانه 1.53 درصد رشد داشته که این رشد عمدتا ناشی از تغییرات تکنولوژیکی بوده است. به این ترتیب، به منظور افزایش بهره وری، توسعه فناوری های نوین در فرایند تولید پنبه توصیه می شود.